kaybolan bayramlar değil kartpostallardır

artık siyah-beyaz filmleri zorlukla bulmayı, bulduklarımı da yıkayıp temizleyip basacak son 2-3 yerin de artık B&W baskı-banyo yapmamasını (çok saygıd-eğer dernekler ve onların biricik stüdyoları dahil),
Yıllardır kullandığım makinelerimin bana küsmesini.... sövdüklerimi, saydıklarımı, kaybettiklerimi bir yana bırakıyorum.

" hatta şu an için ışık'ı bile. "

bunlar herkesi ilgilendirmeyen, gayet subjektif ve hatta sikindirik mevzular olabilir.
herkesi ilgilendiren objektij bir mevzuya yöneleyim en iyisi, böyle de olmayacak...

renklerimden vazgeçmek zorunda kalmam bir yana dursun, pullarımdan, zarflarımdan, kartlarımdan da geçtim bu hafta...

Adana isimli koccccaman köyümüzde, pek bir "elit" zümrenin gayet entelektüel muhabbetler(!) döndürdüğü bir çevrede, yaklaşık 11-12 tane kitapçı, kırtasiye, zerzavatçı gezdim önceki gün. almak istediğim altı üstü bir kartpostal, hadi adı batsın tebrik kartıydı. böyle boktan, içine üç satır cümle, iki satır dostluk, muhabbet sığdırabileceğim bir kart...

başımı dönderen muhabbetlerin arasından geçerek ve katlanarak bi' boktan anlamayan ve buna rağmen çok-ça konuşan bir sürü ergenin içinden dolaştım tüm mekanları.

aldığım cevap üç aşağı beş yukarı sabitti ne yazık ki;

"o devir bitti be abi..!"

üzüldüm lan götler! üzüldüm.
kartlarımı da mı aldınız ellerimden şimdi?

dağılın, bitsin "sanat sevicilerin" çemkirmeleri.

artık gerek kalmadı!