bugün

Birebir tecrübe ettiğim sılogan dövüş kulübü ve zar adam kitabında anlatılan insanın çatışmalı karakterindeki rahat karakter mutlu karakter kaybeden taraftır toplumun ,geleneklerin,hurafelerin dışına çıktıkça yeniden birey oluyorsun ve asıl sen ortaya çıkıyor resmiyetin geleneklerin ve maddi kaygıların boynumuza taktığı tasmayı atıp hareket etmek gerekir.
Tecrubelerim degerlidir benim evet.kazandigim her tecrubeyi hayatimda kaybettigim birseylerden kazandim.dun kaybetmeseydim bazi seyleri belkide bugun kazanmis olmazdim bu tecrubeleri.peki ama karda miyim yoksa zararda mi? Sorusunu soracak olarsaniz ozgur insan olma yolundayim derim cunku ademoglu kaybeder hergun birseylerinden mesela gun gectikce gencliginden zamanindan gunu geldiginde annesinden ve en ertesi kendi bedenininden.hafiflersiniz ustunuzden kaydettiginiz herseyle.Bunu bildiginizde yani kaybetmenin aslinda fitratimizda oldugunu anladiginizda tatmis olursunuz ozgurlugun tadindan cunku o zaman korku denen illeti yenmis olursunuz.peki korkusunu yitirmis bir insani neyle korkutabilirsiniz?yaaa hicbirseyle tabi...Demek kaybetmek aslinda kazanmakmis.hem oyle olmasa hic der miydi nietsche:
az seye sahip olanin koleligide az olur, yasasin asil yoksullugum!