karanlıkta yaşayan canavarlar

küçük çocukların korktuğu, benimse döğüşüp avladığım canavarlardır. öyle de yüzsüzlerdir ki, ışığı kapatıp yarım saat ortaya çıkmalarını beklediğim hâlde, tam yatağa girip battaniyeyi üstüme çektiğimde odamın kapısının arkasından kırmızı gözleriyle bana davetkâr ve alaycı bakışlar atmaktadırlar. tabii, durum böyle olunca üşeniyorum yataktan çıkmaya..başka sefere diyorum. düşündüm de, herhalde üşeneceğimi bildikleri için o zaman ortaya çıkıyorlar. demek ki onlar da benden korkuyor.

am bitidir.