kar yağarken suratın ekşimtrak ifadeye bürünmesi

hemen hemen her insanda oluşan garip bir özellik. aslında kar güzeldir, masumiyetin sembolü beyaz rengi gözler önüne seriverir bir anda, şehrin o itici pis çöplerle dolu kaldırımlarını sokaklarını tertemizmmiş gibi gösterir, her ne kadar soğuğu çarpsa da bir çekiciliği vardır hep. çıkıp kara yatmak, kar topu oynamak, kardan adam yapıp hatıra fotoğrafı çektirdikten sonra uçan tekmelerle paramparça etmek filan da işin daha bir eğlenceli kısmıdır.

fakat;

kar yağarken caddede sokakta alelacele yürüyen insanların yüzlerini görmek; kar sevincini örselemeye yetiyor da artıyor bile. montlarla, berelerle, atkılarla tam techizat hazrılıklı gibi görünenlerin suratlarından psikolojik olarak pek de hazırlıklı olduğu anlaşılmaz çoğunlukla. hani midesi ağrıyan insanın suratı normalde yapamayacağı mimiklere bürünür ya onun gibi oluyor bu ekşimtrak ifade. kaş çatılmış, ağız biraz açık dişler görünüyor, yüzdeki kırışıklıklar daha belirgin, daha derin, sanki "nerden çıktı lan bu kar kış kıyamet" der gibi.

ve iddia ediyorum; kar yağarken, dünyanın en güzel insanını bile çirkin bir cadı gibi görmek mümkündür efendim.