kar af dilemesidir ankara nın

bir şehre giriyorum, soğuk.
bir sokağa dönüyorum, sonsuz.
serseriler, ölüler, bir de çok dertli adam...
yas saplıyor göğsüme.
nisan olmasına rağmen;
birden kar başlıyor.
bilir misiniz? ilk kar, hep benim omzuma düşer.
şimdi inceden oynak bir hüzün giriyor koluma,
ve ben, her şeye rağmen seni seviyorum.
sonra bir başkasını öptüğün geliyor aklıma,
affetmiyorum;

kar, af dilemesidir ankara'nın...