kaos teorisine inandıran mucizeler

odadaki 2 haftalık dağınıklığı 3saatini verip toplarsın.1 saat sonra aynı haldedir.

bi gün lisede özel bir gün, bir anma mı ne var, saygı duruşundayız... bizim sınıfın erkekleri piçlikte yarışıyo. gülme sesi çıkaranı mı ararsın, ağzıyla osuruk sesi çıkaranı mı bulursun... tabi bu piçlikler her 1 dakikalık saygı duruşunda yaşandığı için bağışıklık kazanmışız, kimse gülmüyo bu bayat numaralara. bu atmosfer içinde duruşun 30 saniyelik bölümünü geride bıraktık. önümde de her sınıfta bulunması zorunlu olan gözlüklü şişko kız kendinden emin bir şekilde saygı duruyor. neyse efendim son 15 saniyeye girildi. artık sınıfın piçozları güldürme çabalarının sonuna geldi "güldüremiycez aqüü" diye düşünerek. tam bir hıncal uluç'un sinirli yorumunu sonlandırdığı andaki sessizliğe benzer bir sessizlik almıştı tören alanını. o sırada önümdeki şişko kızın götünden "bjöööörk" diye sanki baloncuk patlıyormuş gibi bir ses semaya yükseldi. kız osurmuştu. osuruğun sesinden zar zor tutulmaya çalışılan fakat son anda aradan sıyrılıp özgürlüğüne kavuşmuş asi ve soylu bir osuruk olduğu belliydi. ben fark ettim. yanımdaki arkadaş da farketmiş. ikimiz dayanamayıp patladık. biz patlayınca civardaki az önce milleti güldürmeye çalışan piçler patladı. sonra tören alanındaki herkes patladı. hatta hocalardan bile gülenler oldu. millet biz güldük diye gülüyordu fakat işin aslını 3 kişi biliyordu. biz üç kişiydik... ben, yanımdaki arkadaş ve önümdeki osuruğun faili... o an, küçücük osuruğun tören alanındaki 340-350 kişiyi anırta anırta güldürebildiğini görünce kaos teorisine hakikate nasıl inanıyorsam öyle inandım dostlarım... tabi olay bittikten sonra müdür yardımcısı sınıfın erkeklerini sıra dayağından geçirdi. halbuki suçumuz yoktu. ama nasıl diyebilirdik ki arkadaşımla "hocam kız osurdu ondan güldük" diye...