bugün

kanser hastalığına yakalanma korkusudur..
günümüz şartlarında oluşması kaçınılmaz fobilerden biri. kanser hastalığına yakalananların sayısı gün geçtikçe artıyor. yediğimiz içtiğimiz şeyler kanserojen maddeler içeriyor. ister istemez korkuya kapılabiliyor insan. fobi şekline gelmese de şahsımda böyle bi korku var yani, inkar edemem.

belki de fobi sahibi olmuşumdur. tam emin değilim. mesela et, hamburger, döner filan yerken yanık, kömürleşmiş yerleri mutlaka önceden kontrol edip atıyorum. asla yemem. aynı şekilde tost filan yerken de yanık yerler varsa hemen atarım. bunlar dışında bulaşık deterjanlarına elimi sürmemeye özen gösteriyorum. asla güneşlenmem. denize, akşama doğru - güneşin etkisini azalttığı sıralarda- girerim ve gölgede takılırım vampir gibi. cips filan mümkün olduğunca yememeye özen gösteririm. sebze yemeği fanatiğiyim ama onlar da sağlam değil artık. kışın domates, salatalık filan asla yemiyorum kanserojen diye. her şeyi mevsiminde tüketmeye çalışıyorum. böylece, biraz olsun korunabildiğimi düşünüyorum.

kanser olmaktan korkuyorum ve büyük ihtimalle olacağım. saçlarımın, kaşlarımın dökülmesinden, vücudumun pul pul dökülmesinden korkuyorum. ailemde hiç kanser vakası olmamıştı. fakat, yakın zamanda halamda meme kanseri olduğu tespit edildi. şimdi kanser olma korkum daha da arttı. mütemadiyen psikopatlaşıyorum.

sonra da kendi kendime "amaaan saçmalama. kanser olanların ne suçu vardı? onlar da senin gibi sağlıklı insanlardı. sende olursan olursun. hayır da şer de allah'tan." diyorum. daha hafifliyor korkum sonra.
(bkz: kabızofobi)