bugün

her yeni acı ve üzüntünün ardından yıkılan, yakılan kalbi yeniden yaşatmaya çalışma durumudur.

öldürmeyen her acı beni diriltir sözü çıkış noktası alındığında, her yeni acıyla daha da güçlenme felsefesi gelişir farkında olmadan. insan her şeye karşı bir bağışıklık kazanıverir. zamanında kişiyi kahreden acı, keder; can yakmamaya başlar. verilen zarardan sonra umudun kesildiği kalp, her güne aslında daha güçlü başlar.

gerçekleşmesi zaman alsa da, kişi giderek taşlaşsa da bu aşamayı geçmek zorundadır.
yoksa damgalanır. günden güne erir gider.

evet kalbim.. taşlaşma zamanıdır. yoksa seni de kaybedeceğim..
kullerinden yaratmak icin kalbi,
yakmak lazim once diri diri,
sonra islatmak gozyasiyla,
ve vermek yeniden son seklini.

ve yagmisti yagmur, cakmisti simsek,
bir sairligim eksikti o da oldu demek,
bir bos yazardim oysa hep geyikti isim,
gitmem lazim artik cunku cok geldi cisim.
kalbi küllerinden yaratmak,
küllerin yanık kokusunu
derinliklere sindirmesi kalbin;
kalbi küllerinden yaratmak,
küllerin ateşini
derinliklere hapsetmesi kalbin;
kalbi küllerinden yaratmak,
küllerin küllerinden
derinliklere kül tablası
çizmesi kalbin bir perçim iz bırakan...
bir kalpte yangın bitip küle dönüşmüşse yaratmak mümkündür yeniden *
ama ya yangın bitmek bilmiyorsa?