içindekileri kimseye dökememe duygusu

dökmek istersin birine aslında annen olur, arkadaşın olur ama düşündüklerini diline iletemezsin. iletsende karşındaki anlamaz. daha da kabuğuna çekilirsin. bi çıkış kapısı ararsın.

acıdır, sıkıntılıdır. Yolunda gitmeyenler sonucu psikolojik çöküntüdür. Bir dost lazımdır. Zira psikoloğun; içini döktüğün dostundur.

içindekileri kimseye dökememe duygusu insanı hasta yapmanın en büyük sebeplerinden biridir. erkekler ağlamaz derler, gerektiği zaman ağlayacaksınız ki sıkıntı ve stres üzerinizden gitsin. görsel

Kişiyi yalnızlaştırır. içine kapanırsın, psikolojin bozulur ve cansız varlıklarla konuşmaya çalışırsın.

içindekileri kimseye dökemeyenlerin, kesinlikle günlük tutmaları gerekir. böylece kimseye anlatmak zorunda kalmazsın, yadırganmaz, yargılanmazsın. bir süre sonra rahatladığını görüp, içine girecek bir kabuk aramazsın. zaten o kabuktaysan çıkarsın. bunun rahatlığıyla zaten artık konuşmaya başlar, daha da rahat olursun.

enteresan yaşanan duygudur . sen aslından anlattığını sanırsın ama genelde önemli anahtar kelimeleri içinden söylemişsindir gibi bir durum .

ağır ve yıpratıcıdır.
anlatmak istersin birine ama yapamazsın bir türlü.
herkes dört dörtlükmüş gibi sizi yargılamakla başlıyor önce.
anlamaya çalışmak çok zor.

bugün resmen yaşadığım durumdur. sinirlenirsin, gözlerin dolar ama anlatamazsın. anlamazlar da. lanet olsun bazı şeylere.

yüce türk büyüğü haluk bilginer'in masumiyet'teki efsane tiradının sonlarına doğru söylediği gibi: "oğlum bekir dedim kendi kendime, yolu yok çekeceksin... ey başını usul usul yürü..."

Herkesin başına bir şekilde gelen elim duygu. Bende bazen çok zorlanırım. Belki filmin etkisinden , belkide yeterince hızlı olamadığımdan. Ama sorun olmuyo yani bi noktadan sonra mecburen çıkıyo. Bende gidip abdest alıyorum. Müslüman adamım vesselam.