bugün

ancak bir dönem var olabilecek, ondan sonra mutlaka inişe geçecek hayattır bu.

mutluluklar ve uzuntuleri birbirinden cikinca sıfır eden hayatlar yaşamaya alışmış bir kesim surekli icindeki her şeyin olumlu oldugu bir hayatta enteresan kuşkulara da sahip olmuyor degil.. sanatsal kaygilari ne yönde olur, surekli mutlu bir birey nasil uretken olabilir, hayata nasil tutunabilir.. allah kerim..
çirkin şansıdır.
(bkz: ütopya)
korkutan ve "kötü birşey olacak galiba" hissini git gide bileyen durumdur. akabinde ise;
(bkz: kendini gerçekleştiren kehanet)
olmayan hayattır o.
(bkz: yok öle bişey)
"kötü yanlarını görmezsem hayatım çok iyi ve daha iyiye gidiyor" diyebilen insanın hayatıdır.
herkesin istediği hayattır.
sürdürülemeyen "hayali" hayat modelidir. *
insan daha ne ister be. herhalde bu durumun hiç bitmemesini ister. ve bu da aslında büyük ölçüde kendi elindedir. insanlardır hayatı kendilerine zindan eden aslında.
buna sadace (bkz: şirinler)'de tanık oldum.
(bkz: polyanna)

ya kişinin iyilik eşiği düşüktür her bir durum ona "iyi" gibi görünmektedir. ya da henüz pik noktasına gelmemiştir ve "kötü olan ve sürekli daha kötüye giden hayat"la karşılaşmamıştır.
her kışın bir baharı, her gecenin bir sabahı... umut var oldukça.
son zamanlarda insanların kendi yaşantısı için hiç söylendiğini duymadığım hayat şekli. hani şükreden insanlar elbette var ama akabinde şikayet edilen durumlar her zaman için oluyor. bu bende de böyle. bazısı da nazar değmesin diye daha kabuğunda yaşıyor, kabuğunda yaşanması gereken şeyleri. en doğrusunu da yapıyor aslında. biz şöyle değil miydik. en nihayetinde insan olduğumuzu, her şey de bir eksikliğimizin olacağının idrak noktasına vararak mutlu olan insanlardık. ama bu sosyal medya ve herkesin her şeye ulaşabildiği, sözde öz güven adı altında insanlara saygı duymayan bir toplumun içinde buluverdik kendimizi. bu saydıklarım sadece hayatın ve insanların yaşayış biçimiyle alakalı. siyasi, etnik veya hobi görüşleri esas alınmadan söylemek istedim bunları. teşekkürler. swh.