iyi insanların azalıp kötülerin çoğalması

Yaşam boyunca iyi arkadaş, dost dediğimiz kişilerin hayatın karmaşasında unutulup kaybolmaya yüz tutmasına rağmen etrafımızdaki kötü insanlar bize verdikleri zararlarla unutulmaz olurlar. Sayıları sürekli artar. iyi dost sayısı bir elin parmaklarının sayısını geçmezken kötüler katlanarak büyürler.

insan kendisine kötülüğü dokunan, hakkında kötü düşünen birini ya hayatından çıkartacak ya da çok inanıyorsa görmezden gelip hiçbirşey yokmuş gibi görüşmeye devam edecek. ama yok dur bende şundan öcümü alayım, yok birkaç kere yaptı bir daha yapmaz diye diye sonunda sende ona uyup ya kötü olursun ya da iyi kalıp üzülür durursun.

(bkz: kıyamet alametleri)

Ne kervan kaldı, ne at, hepsi silinip gitti,
iyi insanlar iyi atlara binip gitti.
Necip Fazıl Kısakürek.

Yaşar Kemal'in ince Memed romanından:
"bir zamanlar bu şehirde konuksever, sıcak yürekli, dost canlısı iyi insanlar, ceren gibi, kırmızı mercan gözlü, uzun boyunlu, kalem kulaklı, suna gibi cins atlar vardı. onlara ne oldu?
yaşlı adam bu soru üzerine , azıcık doğruldu, ak sakalı titredi, yüzü eski bir ışıkla parıldadı, derin bir aaah dedi. aaaah! duvara sırtını iyice verdi. neden sonra gözlerini açtı: "o iyi insanlar," dedi, "o güzel atlara bindiler çekip gittiler."