bugün

roman mahallesine girse sanat evi sanacak.
kazım koyuncu :

--spoiler--
hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar 'a, ateş hırsızlarına, Ernesto "Ç´e" Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya
--spoiler--

1972 hopa. 2005 istanbul.( hey gidi karadeniz doldu da taşamadı, etmeyelim sevdalık, edenlere yaşamadı ) allah rahmet eylesin.

ismail yk :

1980. hala yaşıyor. ( bomba bomba. şappur şuppur. üfle. )
tüccarlıkla sanatı birbirine karıştıran zatların düştüğü logar düş-ün-ce.

biri paranın esiri olmuş, bencilce yaşayan, topluma duyarsız, popüler kültür için müzisyen olabilecek şahıs. gençliği yozlaştıran, anlamsız sözlerle kafa siken biridir.

sevgili kazım koyuncuyu bir zibidiyle kıyaslamak odunluktur.

isterse bütün ensturumanları çalma yeteneği olsun, sanat ve sanatçi böyle birşey değil.
o ancak yetenek sizsinize katılır.
lan sizin ismail yk söylüyor dediğiniz şarkı-eser her ne haltsa vokalist kızlar söylüyor. zaa x:D
boy uzunluğu bakımındansa belki.