bugün

insanın intahar edebilecek kadar aciz olmasıdır , kendini öldürmek acizliktir güçsüzlüktür. çeşitli olaylara dayanamayan aciz insan kurtuluşu kendini öldürmekte bulur , hiç birşeye karşılık veremediği için güçsüzdür , iradesi zayıftır kendini öldürür. bunların hepsini geçtim çok büyük günahtır intahar , cehennemde yanacağını bile bile kendini öldürecek kadar acizdir bu insan.
kendi seçimi olmadan geldiği bir dünyadan kendi seçimi olarak ayrılmak ne kadar acizliktir? bir insanın ölmeye karar vermesi tamamen onun iradesi altındayken ve geride kalan başka hiçbir şeyi düşünmeden bunu yapıyorsa, cennet-cehennem inancını sorgulayacağı gün gibi ortadadır. ama biz öyle bir milletiz ki, bu eylemi yapan insanın son hareketini bile aşağılamaktan geri kalmıyoruz. nerede öyle yapmadık ki?
insan yaradılışı gereği zaten acizdir. aciz olduğunu bir kabullense o zaman teslimiyetide o kadar samimi olur ve kendi macerasını sonlandırmanın hesabını vereceğinide iyi bilir.
kendi canina kiymaya meyilli olan, bunun ustune kafa yoran herkesin, caydigi andaki ulus seslenisi gibi geldi bana entry. nobel odullu japon yazar kavabata yasunari (ulan ne uyduruk durdu), vakti zamaninda intihar tercihiyle ilgili yaptigi yorumlar ve yasaminin nasil son bulduguna goz atmak belki sizi urpertir.

hulasa, yasamak guzel sey. intihardan nefret etmek de, korkulariyla yuzlesmemek adina verilmis brifingden ote bir tavir degildir.

ulan istesem can dundar, hincal uluc agizi yakalarim ha. para yapar kardesiniz su dumenden.
g
i
d
i
n

a
r
a
s
t
i
r
i
n

(bkz: yasunari kawabata)

on numero psikolog tabelasi olur su sisiztan.