insanın özünde kötü ve günahkar olması

(bkz: en iğrenç canlı insandır)

adını hatırlamadığım bir kitapta okumadan önce s.ktirin lan günahkar falan değiliz diye kestirip attığım düşünceydi. ama okuduktan sonra farkettim bir düşünün;

1-firavun yoldan çıkmıştı ve iş eziyete kul-tanrı ilişkisine dönmüştü sonuç musa ve yeni bir düzen artı yeni bir din yani saptınız yine adam olun
2-kudüs ve din adamları sapkınlığı doruğundaydılar öyle ki daha fazla yemek için yediklerini kustukları kusma havuzları vardı sonu isa ve yeni bir düzen vs.
3-arapların deyişiyle cahiliye devri cinayet, tecavüz, kölelik ve sayısız sapkınlık sonuç...

özetleyecek olursak kötülük, günah ve sapkınlık insanın özünde mutlaka vardır ve bundan ötürü her zaman için bir sığınak arar. (bkz: din)

tanım: açıklayabildiğimden katıldığım düşüncedir.

not: ne din ne de ateizm içerikli bir yargı beslememektedir.

edit: lan ne diye eksiledin şimdi bunu arkadaşım hem nalına vurdum hem mıhına demek ki senin gibi davarın kafasına vurmak gerekirdi. *

Arbeit macht Frei nazi sloganından da anlaşılacağı üzere tek tanrılı dinlerin ilk ortaya çkışında teolojik temellere oturtulmuş günahkarlık felsefesinin sanayi devrimi sonrasında bertrand russell'ın da kitabında ifade ettiği üzere protestan ahlakı temeline oturtulmuş(kapitalizm ruhu) "devletlerin kurucu sınıfları adına çalışmanın yüceltildiği" ancak devletin bekasına aykırı alanlarda ve zararına çalışmanın lanetlendiği yeni teolojik kapitalizmin(neo-liberalizmin)temelidir.

bunu kimin ve neyin yargıladığına göre değişir bu yargıyı daima yapacak tek varlık tanrıdır. şu sıralar sözlükte olan dinci zırvalar da bunu yaparak aslında dinimizde yasak olanı yapmaktadırlar. *

kötü ve günahkar değil, sadece bencildir. diğer bütün canlılar gibi kendini düşünür ve düşünmek zorundadır.