insanın içindeki bastırılamayan coşku

insanın içine yerleşen ve durduk yere dışarı çıkan coşkudur.

hiç olmayacak yerlerde ani hareketlerle ortaya çıkan bu coşku asla bastırılamaz. insan "biraz daha coşkusuz durayım, biraz daha sakin davranayım" falan diye düşünse de içte kaynaşan, sevişen ve dürtükleyen bu coşku bu düşünceleri adam yerine bile koymadan dışarı fırlar...

Birini gerçekten sevdiğiniz zaman oluşabilecek çoşkudur, heycandır, yaşama sevincidir.

Neden dünyada olduğumuzun bir kanıtı dahadır.Nerde ne olacağını önceden kestirilemiyor oluşu bu çoşkunun eseridir...

yagmurlu bir ankara sabahında bile sanki güneşli bir yaz gününe başlıyormuşcasına insanı kendinden alan doping etkili duygu pörtlemesi.

özellikle dersin boş olduğunun öğrenildiği anda ki coşkudur. mutluluktan cam, pencere ve varsa kırılabilir. dikkat!!

ertesi gün ailen evde yoktur, arkadaşların gelicektir, ertesi günün ne kadar epik olacağını düşünürsün, için içine sığmaz, tatil başlangıçlarında öğrencilerde sıkça rastlanır, halbuki iş hayatına atılmış insanların çoğunun içinde bu duygu ölmüştür, şehirden uzaklaşıp tatil mahaline yaklaştıkça ortaya çıkar.