bugün

aksini ispat eden ibne yansın da su veren itfaiyenin hortumunu sikeyim afedersiniz.
profesör babanın, profesör çocuğunun avukat kızıyım. parasız kaldığım bir dönem oldu fakat şimdilerde balya balya dolarla geziyorum. O parasız dönemimdeki mutsuzluk, sinir, stres hiçbirinden eser kalmadı.

en iyi dostum para.
Sevgi karın doyurmuyor. Bir caps de vardı kız çocuğa diyor yaaa askim paraya gerek yok ki ben seni böyle de severim çocuk da kıza diyor ki sinemaya götür diyen kim yemek yiyelim dışardan diyen kim sanki bunların hepsini devlet karsiliyor Dimi amk.
maddiyat bakımından. peki ya maneviyat
Kişiden kişiye değişir. Kimisi asgari ücret ile mutludur.

Edit:asgari ücreti küçümsemiyorum asla örnek olarak belirttim.
Aynen parası olan insan herşeye yapabilir çünkü parası wardır sırtı yere gelmez herşey parası olana güzel.
Para insanın sahip olmak istedileri için ödediği bedeldir, dolayısıyla önerme doğrudur.
doğru olduğuna inandığım ama bir o kadar da doğru olmasın lütfen dediğim başlık.
kısmen doğrudur.
Tabii alın teriyle kazanılan para mutlulukların en büyüğüdür.
para olmadan mutlu olamazsın ama mutlu olmak için sadece para yetmez. hani mutlu olabilmen için bile önce paranın olması gerekir bu dingil sistemde. meselâ kolunu bacağını makineye kaptırmak arkadaş kaybetmekten daha tercih edilesidir tıpkı arkadaşını kaybedeceğine paranı kaybetmek istemen gibi fakat arkadaşın olması için paran olmalıdır. sosyallik denilen zırva tamamen para ile alâkalıdır fakat bir yandan evsiz insanların arkadaşlarının olup olmadığını düşünmüyor da değilim. Mutlu olmak için gereken sekiz maddeden sadece birisi insanlara bağlı bu yüzden sadece para yeterli değil, ki bu durumu iyi hissetmek ile karıştırmıyorsam. ruh halinin iyi olmasını mutlu olmak ile aynı kabul ederek bunları söylüyorum. misal, insanın açlıktan kıvrandığı sırada ruh halinin pek de iyi olmadığı kanaatindeyim, mutlu olabilir mi olmaz mı bence olmazdan yola çıkarak da bunları yazıyorum