ilkokulda tenefüste bulunan her şeyle maç yapmak

tenefüs aralarında, topun olmadığı zamanlarda bulunan herhangi bir nesneyle maç yapmaktır.
tecrübe ettim fazlasıyla.
evden kimse top getirmezdi okul alır diye. ki zaten birçoğumuzun topu da yoktu adam akıllı. bazen zıplayan toplar gelirdi, onlar da hep zıplar kaçardı, akşama eve dönmezdi.
kömür parçasıyla, küçük ama yuvarlak taşlarla, çam kozalaklarıyla ve benim için en önemlisi olan ezilmiş kola kutularıyla..
sınıf maçı yaptığımızı bile hatırlıyorum.

bunu eksileyen arkadaş bana mesajla ulaşabilir mi konuşacağız sadece.

her tenefüs yaptığım olaydı. bizim tercihimiz genelde yarısı su dolu pet şişeleri ve kapaklarıydı.
(bkz: ne günlerdi be)

pet şişe, kola kutusu, kağıttan top gibi nesnelerle bizzat tecrübe edilmiş olay.

(bkz: hey gidi günler)

çok sonraları akla geldiğinde insanı hüzünlendiren olaydır..*
(bkz: insan zamana karşı koyamıyor)

kola kutularını ezmek suretiyle toplar üretirdik kendimize. hatta bunları sakladığımız bir taş yığını vardı bir gün bu koleksiyonu açmıştık ve topladığımız kola kutuları devasa bir yığın oluşturmuştu.

birde cim vardı ki tenefüste birbirimize vura vura maç yapılırdı.

(bkz: beşik geçirmece)

kağıtları buruşturup hafifte üzerinden bantlayarak yapılan topla
"yüzyılın derbilerine" taş çıkaran derece zevk ve heyecan veren eğlencelerdi.

pet şişelerle, şişe kapaklarıyla, meyve suyu kutularıyla oynanırdı. ne güzel olurdu o maçlar. *

tahtanın silgisiyle çok güzel oylanır.

ders boyunca bir an önce tenefüs zilinin çalması dört gözle beklenir ve bu 10 dakikalık tenefüslerde okulun asfalt bahçesinde sınıflar arası maçlar yapılırdı ve yeniden ders zilinin çalmasının yarattığı o hayal kırıklığı ve yarıda kesilmişlik duygusu ile tekrar içeri derse girilir, döngü bu şekilde devam ederdi.

kutu kolayı ezip top haline getirirdik ki, o on dakika içinde ayakları yara içinde hala koşturan, takımı için kendini feda eden çocuklar olurdu. tenefüs uzasa, zil yanlışlıkla çalmasa, eminim cenaze çıkardı yani.

Hiç unutmam bir ara kutu yoktu etrafta , çorapları topak yaptık oynadık.

tipik erkek çocuğu hareketidir, kız çocukların öyle bir takıntısı yoktur. onlar daha çok saçları bozulmadan önlükleri kirlenmeden yapılabilen sözel etkinliklerle vakit geçirmeyi tercih ederler.

çam kozolağıyla, kola kutusuyla ve hatta daha da abartarak taşla bile oynadığımız olmuştur. tenefüslerde bir tek top bulamamamız da düşündürücüdür.

(bkz: kutu kola)
(bkz: pet şişe kapağı)