ilişkide hep ilk andaki heyecanı aramak

ilişkileri bitiren en büyük salaklık aslında bu, çoğumuzun yaptığı.. yeni bir insanı keşfediyor olmanın hazzı vardır başta, tanımazsın onu. karşındaki kişi yazılarından, resminden ya da sana her sabah günaydın demesinden ibarettir sadece, gerisini sen o kişinin sende çağrıştırdıkları ve hayal dünyanın zenginliğince tezahür etmişsindir. ilişkiye başlarsın ve zamanla karşındaki kişinin gizemlerini çözmeye başlarsın. başta günde 7 kere aradığın, her sözünden, bakışından, mimiğinden anlam çıkardığın insanı tanımış ve keşfetmişsindir artık ve onu yeni yeni tanımaya çalışırken sende heyecan uyandıran detayları kanıksayıp fark etmezsin bile zamanla. monotonluğa, sıkılmaya yorarsın bu heyecan kaybını, kötü bir şey sanırsın. uzaklaşırsın. kimbilir, belki başkalarına yönelirsin. başkasında yaşadığın heyecanı tüketince o da yetmez artık sana, bir başkasına yönelirsin. artık yeni başlangıç heyecanlarının sadece basit bir illüzyondan ibaret olduğunun bilincine vardığında da oturur bunları yazarsın.

farkındalıklar insanı mutsuz ediyor; ne kadar aptal olursak o kadar iyi aslında.