bugün

ortalama bir müslüman gencinin gezsin tozsun, en kopuk hayatı yaşasın arada bir vicdanına binen duygudur. harekete geçmek gerektiği düşünülür ama bir şeyler ışık hızıyla tutar ve normal hayata hemen çekiverir, düşünceler yine bir sonra ki vicdan nöbetine kalır.
namaz ibadetini gerçekleştirme mukabilinde azalmaya uğrayan duygudur.
neden olduğunu bilmediğim duygu ulan benim gibi mükemmel birinin(!) bile içinde böyle bir duygu var allah allah ya.
yüce allah, rahmetini bize o gün (kıyamet günü) lütfetmez ise hepimizin cehennemlik olacağı kanaatindeyim. bu hayatımızdaki salih amellerimiz, cennete girmemiz için tek başına yeterli olmayacaktır.
şu sebeptendirr: (bkz: ölünce kesin cehenneme giderim deme karizması)