herkesi bıraktığın yaşta sanmak

bir tek bana mi oldu bilmem ama gerçekten oldu.
yıllar yıllar önce bi amet abi vardı, ananemin köyünde.
ananemin evinide seviyorum. epey süre ülgilenen olmadığı için biraz yıkılan dökülen yerleri olmuştu.
köyde kalırken şuraları tamir ettireyim bari dedim.
amet abi bu işleri yapan tek adamdı köyde.
evine doğru gittim. yanına bi kaç ev daha yapılmış. neyse sordum şu ev dediler.
bahçeli evin kapısından seslendim amet abi diye.
bi süre sonra bi çocuk çıktı gelicek abi şimdi dedi. bekledim.
lan bastonla iki büklüm biri çıkageldi. valla bak.
benim kafaya o zaman dank etti. aradan 30 sene geçmiş amg.
neyse çaktırmadık. nasılsın abi işte ben şunun torunuyum. bi hatırını sorayım diye geldim dedim. iki laf ettik. hadi eyvalla dedim. şok olmuş bi vaziyette döndüm geldim.

insanların yıllar içindeki fiziksel değişimiyle birden bire yüzleşmek en çok kendimi ürpertiyor. Çünkü anlıyorum ki ben de aynı şekilde yaşlanıyorum.