bugün

adrenalin duygusunun ne olduğunu bilmeyen insandır. günümüzde bolca bulunmaktadır. mesela bir ortama gidiyorum;

+ arkadaşlar aranızda bangi jumping yapan var mı?

gelen cevaplar şöyle;

- o ne la?
- uçuyon hani dimi?
- ay ben hiç yapmadım
- ay ben çok merak ediyordum.
- cool beni de zıplatsana öyleee

gibi oluyor. cidden rezil durum. böyle bir şeyden mahrum kalmak, yazık!
-olm o ip bi koparsa var ya, ilk çıktığım yere, anamın amına geri dönerim valla.

-ya benim sol bacağım sağ bacağımdan uzun, boyumu hesaplayıp ipi sol bacağıma takarlarsa kafam yere değer, bok püresine dönerim olm.

-yükseklik korkum var lan benim. memleketteki evin damından düşmüştüm bi kere, ondan.

gibi düşünen yurdum gencidir.
aslında kaybettiği hiç bir şey olmamış ve olmayacak insandır.
inşaatın en üst katında emniyet kemersiz çalışan insanların olduğu bir ülkede bangi jumping yapılmasına gerek yoktur.
(bkz: şimdi yatayım yarın ilk iş bangi jumping yapayım)
Cesaretlendiği bir gün yapabilecek olan insandır.
muhtemelen aptallıkla risk almak arasındaki farkı çözmüş; hayatını,geleceğini ve sevdiklerini kauçuk bir ipin kopması yüzünden kaybetmek istemeyen insandır.
bu ne kadar banal, ne kadar sıkıcı, ne kadar maceradan uzak bir insandır ki; henüz paraşütle uçaktan da atlamadığına emin olabilirsiniz.
yazıktır insanı.
(bkz: ciple giderken otobüstekileri görünce ağlıyorum)
bangi jumping diye bir olay olmadığına göre normal bir insandır. lakin "bungee jumping" diye bir olay vardır, onu yapmayan insan da yine normal bir insandır.
eksik insandır ki o benim. Ama yapacağım inat ettim.
(bkz: her gün düzenli olarak bangi jumping yapan insan)