hayatla mücadele etmek

hayatın kendisi.

boşuna demiyorlar sık canını bu hayatta her şeye çünkü düzelmeyecek hiç bir şey.

iki seçenek var: ya boğulursunuz ya da sağ çıkarsınız...

yorgunluğa, uykusuzluğa, ayrılığa, hasrete, üşümelere, kaybetmelere, kimi kalabalık, kimi yalnızlıklara, tüm zorluklara katlanmaktır...
"her şey daha güzel olacak" demek için...
ama hayat kök söktürür insan, pes etmemek cesaret ve güç ister. güç ise bazen kalkanlarını takıp yeryüzüne inmektir. yok kalkan değil de bir kanat takıyorsanız eğer çabuk kırılırsınız. yara bere almakta hiç zorlanmazsınız ineceğiniz yeri kestiremediğinizde...

hayatla mücadele etmek yaşamanın tabiatında olan birşeydir. yaşamışlıklarınıza göre yaşayacaklarınızı tahmin edersiniz. bu anlamda yaşamışlıklarınız bakış açınıza göre hayal kırıklığı yaratabilir. çünkü insan geçmişinde hep kazanmamıştır. Fakat mücadelenin birinci kuralı geçmişteki kötülüklere ve hayal kırıklıklarına yeniden bakarak onları bir yenilgi gibi görmemektir. mücadele edebilmek için elinizde gücün olabilmesi için kendinize bu kötülüğü yapıp enerjinizi azaltmamalısınız. çünkü enerji denen şey kendinize olan inançtır. bu inanç ancak kendinize yapacağınız iyilikle olabilecektir. yaptıklarınızla gurur duymalı ve o yaptıklarınızı küçük görmemelisiniz. çünkü onlar sizin için çok değerli. onlar için uğraştınız, didindiniz. Kimse onları küçük görmüyor. fakat siz kendi gözünüzde onları küçük görüyorsunuz. böyle birşey insanın kendine ihaneti gibidir. çünkü kimsenin size kötü bir eleştiriyi yöneltmediği bir durumda kendinizi eleştirmeniz ve içinizdeki isteği öldürmeniz sadece kendi başarınızı baltalamak olabilir. halbuki kendinize gaz vermeniz ne kadar güzel olurdu. kendinize inanç yükleyip özgüven pompalamanız ne güzel olurdu. hayatla mücadelenizde en büyük gücünüz özgazınızdır.

ona yenilmemek için, o ne kadar sert dalıyorsa aynı sertlikte cevap vermek, pes etmemek.