gündüz ışık yakılmasından hoşlanmayanlar

çocukluktan kalma bir duygu mudur bilemem? nedense gündüz ışık yakılmasından hiç hazzetmedim! akşamın kasvetini erkenden yaşamak gibidir. çünkü akşam çocuk için; anası babası televizyonda ota boka gülerken, elektrikli sobanın cimri sıcaklığında ödev yetiştirme çabasıdır! ödevler biter, televizyon keyfi başlar ki o anda yatak saati gelmiştir! o yüzden gündüz iyidir, en ufak gün ışığına karşı yakılan ampul, çağın buluşu olmaktan çıkar. gereksiz küfürlere maruz kalabilir. yakılmasın ya, istemiyorum ben. içimdeki çocukla muhatap oluyorum sonra başlıyor bir çatışma hayret bir şey!