gazze den sonra şiir yazmak barbarlıktır

gazze'de çocuklar toplu halde katlediliyorsa ve bunun savunması olarak kurunun yanında yaş da yanar deniyorsa aşktan, çiçeklerden, böceklerden bahsetmek ölenlerin anısına hakarettir.
kötü bir dünya iyi ve alımlı sözlerle kamufle edilemez.

(bkz: başlık sıçmak)

made in arap sevenler derneği.

buda bütün kürt çocuklarıdan hatta hatta taş atıp 20 yıl yiyen kürt çocuklardan size gelsin.

hani benim sevincim nerede;
bilyelerim, topacım,
kiraz ağacında yırtılan gömleğim?
çaldılar çocukluğumu habersiz..

penceresiz kaldım anne,
uçurtmam tel örgülere takıldı..
hani benim gençliğim nerede?

ne varsa buğusu genzi yakan,
ekmek gibi, aşk gibi,
ah, ne varsa güzellikten yana,
bölüştüm, büyümüştüm.
içime sığmıyordu insanlar..

bu ne yaman çelişki anne,
"kurtlar sofrasına" düştüm..
hani benim direncim nerede?

hani benim övüncüm nerede;
akvaryumum, kanaryam,
üstüne titrediğim kaktüs çiçeği?
aldılar kitaplarımı sorgusuz..

duvarlar konuşmuyor anne,
ve açık kalmıyor hiçbir kapı..
hani benim gençliğim nerede?

daha kapılmamışken rüzgara,
tatmamışken rakıyı,
şiire yeni-yeni başlamışken,
koştum, dağlara koştum;
daha öpmemişken hiçbir kızı..

yağmurları biriktir anne,
"çağ yangınında" tutuştum..
hani benim bilincim nerede?

(bkz: ad hominem)