bugün

biraz daha kokoreç, biraz daha kahve, biraz daha şeker, az daha pastadır.
Rüyamdır. gördüm o kadar çaresizdi ki istemediği bir yere götürüyorlardı. yanında kaskatı refakat eden bir adam vardı sanki hayır gelmek istemiyorum derse tutup kolundan sürükleyecekmiş gibi. çok yakındı geçerken ben onun gözündeki çaresizliği, yanımda beni durduran arkadaşım da benim gözümdeki çaresizliği unutamayız sanırım. koşup sarılmak istedim durdurmak istedim ve hiçbir şey yapamadım. sabah kalktığımda çenem kitlenmiş dişlerim birbirine geçmişti dokunsalar ağlayacak vaziyetteydim. toparlamam zaman aldı. en son rüyamda gördüm... bir daha da göremeyecek olmak daha derin rüyalarda kaybolur muyum diye şüphelendiriyor.