bugün

Aristoteles'in ruhu tanımlamak için kullandığı bu sözcük; tamamlanma, kendini gerçekleştirme ya da edimsellik durumu anlamına gelir.

Aristo bu terimi ruhun gizil güç halindeki bu varlığını; kendini gerçekleştirmek ve tamamlamak gibi bir nedenselliğini tanımlamak anlamında kullanır.

Öz'den biçime geçiş, "olma" hali...

"Eğer göz bir hayvan olsaydı, "görmek" onun ruhu olurdu. çünkü onun biçimsel cevheri görmedir. Göz ve görme beden ve formdur." Der.

Böylelikle aristo bu terimiyle; platon ve takipçilerinin aksine ruh ve bedenin birbirinden ayrı oluşu ve kati surette birbirine indirgenemez olduğu fikrine (dualizm) olan karşıtlığını ortaya koymuş olur.