bugün

son dönemde uludağ sözlük'te fazlasıyla revaçta olan kullanımdır.

açılan bir başlığa yazar kişi önce sayıyor, sövüyor, küfür kıyamet giydiriyor. ilgili kişi/kurum düşünmeden, bu entry başımıza bela olur mu, ben burada birilerine hakaret ediyorum farkında mıyım acaba diye düşünmeden yazıyor da yazıyor. içindeki kin, nefreti kustuktan sonra sıra geliyor entryi formata uydurma kısmına. nasıl olsa tanım olduktan sonra entry legal oluyor diye düşünüp sonuna "tanım : bıdı bıdı bıdı, bik bik bik"'i ekliyor. oldu mu sana formata son derece uygun, legal bir entry. oh mis...

bu tarz kullanımı benimseyip, o doğrultuda sözlük yazarlığı kariyerlerine devam edecek/etmek isteyen yazarlara söylenecek çok şey yoktur zira kısa süre sonra omuzlarındaki yazar'lık apoleti kendiliğinden düşecektir.

edit: imla.
duygularının esiri olan yazarın davranışıdır. sona doğru duygular yatışır mantık devreye girer.