en yakın arkadaşı olmayan insan

benimdir. maalesef. benimdir. maalesef.

benimdir. zamaninda cok guvendigim insanlar hep bana bir yamuk yapti dostum sanmistim amaa hep yanilmisim.

benimdir; işi düştüğünde gelen, işi bittiğinde giden yavşakları istemiyorum yakınımda. arkadaşa ihtiyacım yok, aradığımda sadece neredesin diyen, aradığında sadece neredesin dediğim bir tane sağlam dostum var o da bana yeter, kuru kalabalığa gerek yok; geyik muhabbetine konu mankeni her zaman bulunur.

işte bu benim. hayatım boyunca böyleydi. bir cok yakın arkadaşım var, pısırık ya da asosyal birisi değilim fakat en yakın olan, sürekli evime girip çıkan, birinden hoşlanmaya başlayınca hemen ona kendimi ispiyonladığım birisi hiç olmadı.
bunu bir eksiklik olarak da gormuyorum.