en son mutlu uyandığımda

En son mutlu uyandigimda agri kesici etkisini gostermis ve o derin aciyi hissetmiyordum artik.

hala altıma sıçıyordum.

en son mutlu uyandığımda hiç birşeyin farkında değildim, ölüm, hastalık, çaresizlik, parasızlık yoktu. sabahleyin şirinler akşam üzeri tsubasa, yemekten sonra da mahallenin muhtarları vardı. yapmam gereken ödevlerim, alana kadar kendimi parçaladığım playstation'ım vardı. unutmadan bir de her akşam yanında ya bir gofret ya da bir paket cips getiren, bana yemeğimi yemediğin için sığır diyen babam vardı.

ek olarak; artık cips ve gofret yollamıyor, almıyor bana, ama hala sığır demeden edemiyor. *

en son mutlu uyandığımda kardeşimin öpücüğü yanağımdaydı..

dün idi.

en son mutlu uyandığım gün, dostumun son uyandığı gün idi.

yanımda hayallerim vardı.
yanımda geleceğim vardı.
yanımda çocukluğum vardı.
yanımda korkusuzluklarım vardı.
yanımda sarsılmaz inançlarım vardı.
yanımda ben vardım.
en son mutlu uyandığımda 2011 yılının 28 nisan sabahı her şeye rağmen aydınlanan, yaşanmaya, sevmeye ve sevilmeye layık bir dünyayı buldum karşımda.
umarım yarın sabah uyandığımda aynı dünyayı başucumda bekleşirken bulurum.
umut etmek, sonsuz bir kuyuya, yanında hayallerin ve sevdiklerinle sonsuz kez düşmek gibi birşeydir.