en nefret ettiğiniz şey

insanların kendini herşeyden önemli zannedeninden nefret ederim.

Kirmizi rubycon.

Şu anda uykumu bölen diş ağrısı.

Esnerken ağzını kocaman açarak “ııayyğ” diye esneyen insan tipinden nefret etmemek mümkün değil.

Nankör , 2 yüzlü , cahil , kendini beğenmiş insanlar , ve bir sofra kurulur canımın çekmediği halde elime vermeleri acayip nefret ettiğim bir şey.

tuvalet terliğinin ıslak olması.
ağız şapırtısı.
parmak kütürdetme.
biriyle konuşurken o kişinin yüzüme bakmaması.

biranın kapağını açarken şişenin ağzının kırılması. OH my god dedirten olay ama o risk alınıp bira içilir en sonunda da i love amsterdam denir..

Güzün gelmesi. Karanlık sokaklar da karton toplayan çocukların üşümesi..

(bkz: şey)

Okumuş cahil. En eğitilmezleride bunlar oluyor gebelde. Kanser gibi her yerdeler mikroplar.

birinin beni ısrarla uyandırmaya calışmasıdır tepki vermıyorsam gıt durmadan omen tanrem omen tanrem dıyıp sınırımı bozma uyku cop oluyor sonra, sınırlı bi şekilde uyanıyorum.

sıradan bir şey sorduğumda cevap alamamak. hayır abi öküz müsünüz?

vizyonsuz insan.

doğam büyüyem
sevgilimi telefonuma kocam diye kaydedem
evlenem
profilime dıdınınbıdısı yazam
çocuk doğuram profile meyvemiz yazam
altın gününe girem
ölem.

pozitif ayrımcılık.

Sabah uyanır uyanmaz ekmeğe gidip o yakıcı güneşi yüzünüzde hissetmek en sinir olduğum şeyler arasındadır. Üstelik eve gelince aaağğ ekmek varmış kale kusura bakma annem demeleri de cabası.

mesaja görüldü yapıp cevap vermeyen tipler. Bugüne kadar silip, engellemediğim olmadı şükür. işi varmış, işine sokayım.

Feysten silinmek.

Her şeye yorum yapma hakkını kendinde gören insanlar.

bir şeyin bilip bilinmeden konuşulması.

"çok anlam çıkartmaya kalkmışsın" cümlesi.

benimle ilk tanıştığında "vay be ne kadar farkındalık sahibi" diyen insanlar, bir sorun olduğunda ve sorunun ne olduğunu söylemeyip kaotik zihnimi kendi hâlinde bırakınca değiştiğimi iddia ediyorlar. endişelerimi dile getirdiğimde de
"kendi kendine tribe girmişsin."
"çok anlam yüklemişsin"
"bu kadar düşünecek ne vardı" diyerek sorunun onların bana yansıttığı kötü hislerle başa çıkamayışlarımın ve o hisleri sırtıma yüklenmemin, benim deliliğime dair bir şey olduğunu savunuyorlar.

be bilmem nesine koduğum.
bir şeylere anlam yüklemeden, düşünmeden zihin nasıl gelişir, nasıl anlar? kafamın içindekini kullanmazsam takdir ettiğin farkındalığa neyle ulaşırdım ben? vahiyle mi?
çok düşünmüşsünmüş.
düşündürtme o zaman. adam akıllı şu sorunum var de bana, götünle konuşma, sana en başta söylediğim panik atağımın sebebi olma, beni kendimle arafta bırakma.

hadi içinden gelmedi konuşmadın diyelim o zaman çok düşünmüşsün deme.
ne yapayım amk beynimi mi söküp atayım?
keşke o cümleyi kuracağınıza azıcık siz düşünseniz.
düşünmelisiniz.
sonra deli olan ben oluyorum.
öptüğümün aptalları.

alamancıların her konuda ahkam kesmeleri.

psikolojik sorunlarımın hala tam olarak bitmemesi.

Birinin yanımda ağzını şapırdatarak yemek yemesi!

Yasakçılık. Ahan da bu kafada olan insanlar.
görsel