bugün

Arno Gruen'in "kayıtsızlık politikası üzerine" sözleriyle giriş yaptığı,örnek vakalar üzerinden yapılan psikolojik incelemeler ve çıkarımlarla göz dolduran, entellektüel olarak tatmin, insan olarak çaresizlik ve farkındalık, eğitimci olarak bilinçlilik hislerini veren kitap.Öyle ki,bir bölümünde, edebi açıdan çok kereler inceleme fırsatı bulduğunuz Hamlet'e dahi değişik bir gözle bakmayı sağlayacaktır.Kitaptan alıntılar...

şiddetin doğuşuna dair: "insan kendi acısını, başa çıkması olanaksız olduğu için yaşamından tamamen çıkartır, görmezden gelirse, o zaman başkalarının yaşamını elinde tutma duygusu, iç boşluğu dolduracak bir ikame olur. Böylece şiddet yaşamın amacı haline gelir, canlılık duygusu yaratan bir şey haline gelir."

"intikamları, kendi ellerinden alınmış olan bireyselliğe yönelikti, bu yüzden de yok etme hakkını kendilerinde görüyorlardı"

"insan, kendisinin kurban durumunda olduğunu görmek zorunda kalmamak için kendisine kurbanlar arar."

"çocuklar her şeye sahip, çocukluklarına sahip değiller. anne ve babalar çocukları aracılığıyla zayıflamış kendiliklerini yükseltmek isterler. çocukları kullanırlar.."

"şiddeti görmezden gelmekle onu destekliyoruz.Gerçek acı karşısında kayıtsızlık ve korku, acıyı giderek daha az algılamamıza yol açıyor.Algılayacak olsak bir şey yapmamız gerekir. Ama sorumluluk üstlenmek korku vericidir, biz de kayıtsız kalmayı tercih ederiz."

Gruen'in Normalliğin Deliliği, Kendine ihanet gibi eserlerinden sonra, okunması gereken, konuyla ilgilenenler kadar ilgilenmeyip sırf meraktan okuyanları dahi tatmin edecek faydalı bir eseri.