edebiyattan kopma anı

şahsım adına iki büyük kırılma noktası vardır:

birincisi: "ali ata bak" fişini okuduğum andır.

dedim ki "daha bismillah ikinci fişten ata göte bakmaya başladıysa bu ali, bu işin sonu kötü".

sonra okumaya ve öğrenmeye 20 yıl ara verdim.

ikincisi: 27 yaşımda okumayı tekrar öğrenip, edebiyata gönülden bağlandım.

şiirler yazdım hepsi birbirinden güzel.

bir gün bir tanesini sevgilime verdim,

o da bana dönüp "ya çok şey yapmasan mı acaba" diye sordu.

işte o an edebiyat benim için bitti.

failatun failatun failun falling falling uuuu!! Baby!

edebiyat öğretmenimin kompozisyonun çok güzel olmuş ama yazın kötü diye düşük puan vermesiyle bir yazar adayı daha tarihe gömüldü. bende verdim kendimi beden eğitimi dersine o alanda uzmanlaştım.