düğün konvoyunun araba aynasına havlu asması

nefis bir türklere has davranış örneği. meali; "bizim düğünümüz var, bugün en mutlu günümüz" olan eylem.

genelde kız tarafının sağladığı bu havlular; gelini evinden alma işlemi sırasında ortalıkta koşusan ve havlusuz araba kalmasın diye kasan gelinin erkek kardeşinin sorumluluğundadır. konvoy harekete geçene kadar tamamlanması gereken bir faaliyet olup erkek kardeşlerin damadın önünü kesip bari havluların parasını kurtarayım diye kasmasıyla sonuçlanır...

düğünde sürekli halay çeken gençlerin terini almak için kullanılabilecek havluların asılmasıdır.

çoğu insanın, anlamını bilmediği bir adettir. o havlunun ne yararı vardır bilinmez. hani, yararı varsa, bornoz asalım.

muhtemelen havlum var işlemeli armutu sapindan dislemeli mealine gelen gelenek.

(bkz: oha ne salladim be düşeş geldi)

deterjan ureticilerinin gelenek ve goreneklerimize soktuklari sozde eylemdir efendim hurafedir yok bizim orf adetimizde.
hele dugun kis gunuyse tadindan yenmez...

konvoydan para tırtıklamaya çalışan çocuklar tarafında çekilerek dikiz aynasının yerinden çıkmasına, veya kırılmasına sebebiyet veren durumdur.

toptan ucuza alınır kalitesiz ve şekilsiz olduğu için olay havlunun düğün sonunda bagaja atılıp cam silmek için kullanılmasıyla sonuçlanır.

yurtdışında icra edilen düğünlerde de asılır.

güzel ülkemin, güzel geleneklerinden birisidir, işin tuhafı tek bir yöreye özgü bir davranışta değildir, türkiye geneline yayılmıştır.

sınırsız korna çalıp magandalık yapma olanağı sağlayan mucizevi eylemdir.