cocuklarini diploma olarak goren ebeveynler

bu ebeveynler sorunludur. kendi hırslarını kendi eksikliklerini cocuklarında tasırlar. sonucta bu durum, genelde cocugun psikolojisini bozar ve cocuk zamanla kabul gormek ugruna yarıs atı mısali surekli kosar veya yarıstan feragat edip kendini soyutlar.

boyle ebeveynler muhtemelen hayatta kendilerini ifade edebilecek bir alan bulamamıslardır. nede olsa ebeveyn olmak icin cok calısmalarına da gerek yoktur. ellerine gecen bu fırsatı cocuklarının hayatları, secimleri ile odemek onlara toplumda bir statu kazandıracaktır. kolay olan budur. cunku sonucta komsuları ve bulundukları toplum soyle diyecektir :

bilge var ya hani tıpta okuyan, aman canım kim olacak ayse'nin kızı bilge iste.

sırf bu cumledeki ayse ugruna bilge mutsuzdur..
ayse'de buyuk bir tatminin zirvesindedir. cunku o olmasaydı, saclarını supurge etmeseydi bilge tıpta okuyamazdı degil mi...

anne olmak veya baba olmak bu mudur? benim oglum yapar, benim akıllı kızım kazanır. bir cocuk bu baskı ile nasıl saglıklı dusunebilir, anlamak mumkun degil.