cemaatin aynı anda secdeye varması

sanırım 6-7 yaşlarındaydım, bir bayram sabahıydı. sıcak bir günün olacağını çok çok önceden belli eden bir sabah, nemli adana'nın kuru yollarında yürüyerek camiye ulaşmıştık. ilk kez camiye gidiyordum, babamın yanına sıkıştım küçücük bedenimle, sonra oturan herkese bir şeler anlatan sesi aramaya başladım. önceleri ses kaydı zannetmiştim ama sonra adamın biri oturuyordu hafif yukarıda bir yerlerde. babama sormaya çalıştım ki daha "ba" demeden babam şşşttt dedi, "konuşulmaz".

hiç bilmediğim bir ortamda, hiç tanımadığım bir yığın kalabalık. bundan daha çoğunu görmüştüm tabi, ceyhanspor maçında, maç sonunda kavga çıkmıştı, acaba dedim, cami çıkışında da kavga çıkacak mı? amcalar birbirlerine taş atacaklar mı? meraklandım.

sonra anlamadığım bir dilde yukarıda oturan adam bir şeyler dedi ve herkes ayağa kalktı, "saflar" dedi bize, "neden" dedim anlamadım, sonra öğrendim ki "safları sıklaştırın" demiş. babam bir sıra öne gitti, korktum hemen arkasından ben de gittim, sıkıştım aralara bir yerlere yine.

sonra babam "ben ne yaparsam aynısını yap dedi, içinden de allah'tan ne istiyorsan onu dile" dedi. çok ilginç geliyordu herşey. neden? mantıksız gelen herşeyi küçücük beynimle irdelemek yerine, babamın sözünü dinlemeliydim, evet o derse doğruydu. sonra ayakta bişeler söylendi. ben de babam ne yaparsa aynısını yapıyordum ama zorlanıyordum yanımdaki babamı görmekte, arada kafamı çeviriyordum bakıyordum babama. anlamaz inşallah diye de çekiniyordum, çünkü o bana bakmıyordu.

sonra herkes dizini yere verip, kafasını yere koydu. kubbede yankılanan tok ses korkuttu küçücük kalbimi. hızlı hızlı çarpmaya başladı kalbim. sonra babam yavaşça kafasını çevirdi bana. o taraftaki herkes bana bakıyordu. "heralde yanlış bir şeler yaptım bana niye bakıyolar ki" dedim. selammış meğer.

o tok sesi bir daha duydum sonra. bu kez korkmamıştım. hoşuma bile gitmişti. maçtaki gol sesi gibiydi. aynı anda ortaya çıkan aynı ses.

camiden çıktıktan sonra kavga çıkmadı. tok ses kulaklarımda kaldı. cemaatin aynı anda secdeye varmasıyla yankılanan.

(bkz: toplu ibadet)

cemaatle kılınan namazın özelliği budur cematten birinin 'yok hasan abi sen benden büyüksün allahın adını verdım ilk sen secdeye git'demesini mi bekliyorduk.

küçüklüğüme dair unutulmayanlardandır...hele aynı anda secdeye varırken dizlerin yere değmesiyle oluşan o ses.

nedense ufak tefek görüntüler haricinde geçmişimden pek bişey hatırlamam. bu yüzden ilk kez camiiye ne zaman gittiğimi de hatırlamıyorum. ilginçmiş. benim de mi böyle oldu acaba?