cehalet arttıkça dindarlığın artması

dinin insanı cehalete sürüklediğinin göstergesidir. bu fikri islam felsefecilerinin de taşıması oldukça manidar ve anlamlıdır.

(bkz: ibni arabi)

cehalet geçicidir, kendini düşünmemeye zorlamak ise baki.

cahillik, yobazlık bir din veya topluma mal edilemez, bunu yapmak en büyük cahillik ve yobazlıktır,
zındıkların bu tür genellemelerine denk gelene kadar ben de onlar gibi düşünürdüm ama sayelerinde yobazlığın dindarlara has olmadığını anladım, elhamdülillah,

asıl sorun ise; zındıkların tek derdinin inanmadıkları din ve dindarlar olması durumudur, yani anladığım kadarıyla bir iç huzursuzlukları var ve bunu ancak, din ve dindarlara sürekli saldırıp hakaret ederek susturabiliyorlar.

din ile cehalet'in hiçbir alakası yoktur.mevlana,yunus emre gibi şairler de mi cahildi? asıl olay din sömürüsü ve dinin yanlış yorumlanması.