bugün
- 1 m dolara bu bebeğe sertçe tokat atar mısınız12
- hamas bir terör örgütüdür11
- arkadaşlar sizden bir şey rica edebilir miyim16
- sözlük kızından gelin olmaz16
- sözlük yazarlarının tatlıları8
- alınan en güzel iltifat14
- kızımın kiminle yatıp kalktığıyla ilgilenmezdim9
- şehirler arası aşk yaşamak8
- ağaç gövdesi gibi bacakları olan kadın11
- vatandaşlık farkı alan otel21
- sözlükte ateist gibi takılan yahudiler9
- cumaya gidenlerin çok azalması14
- ayça tilki9
- bik bik'in balona binmesi34
- anın görüntüsü13
- 170 boyunda olduğum için hep reddedildim23
- sabah aç karnına içilen bira13
- bir kadının yemek ısmarlaması14
- ideal duş alma sıklığı14
- türkiyede çok abartılan arabalar8
- futbolcu ismiyle nick almak10
- diyanet işleri başkanına audi 6 tahsis edilmesi15
- icardi190524
- artificialintelligence15
- icardi1905 silik olsun kampanyası17
- kız mı erkek mi belli olmayan yazarlar8
- adanada polisin saldırganın ayağına sıkması14
- icardiyi tokat manyağı yapmak12
- yol bitimindeki kuytu mekan8
- suriyeliler suriye'ye dönsün9
- erkeğe ne hediye alınır31
- sırtınızı bir sözlük kızına dayar mısınız17
- uzağı göremeyen insan9
- millet açsa neden kafeler tıklım tıklım18
- 27 nisan 2024 fenerbahçe beşiktaş maçı24
- 26 nisan 2024 adana demirspor galatasaray maçı15
- kültürlü entelektüel alçak gönüllü güzel kadın13
- seni seviyoruz insan olmaya çeyrek kala8
- bik bik moderatör olunca bana kız ayarlar mı10
(bkz: işte tüm mesele bu)
yaşadığım en büyük ikilem son günlerde. insanlardan kendimi geri çektiğim şu günlerde sorup duruyorum kendime.. yaşım çok genç.. bi yandan büyümek istiyorum.. bi yandan hep çocuk kalabilmek..
ne çocuk yanımdan vazgeçebiliyorum ne büyümeyi göze alabiliyorum. büyümek istiyorum çünkü bana katacakları çok fazla geleceğim için, insan ilişkilerim için. Daha olgun, daha dik duran, kendine güvenen biri olmam gerektiği için. Ama yapabilecekmişim gibi gelmiyor. Boyumdan çok büyükmüş gibi. Masumiyetimi yitirecekmişim gibi, herşey kirlenecek gibi, dünyanın pembe rengi gidecek, herşey siyah beyaz rutinleşecekmiş gibi.. korkuyorum rutinlikten ve artacak sorumluluklardan.. hayatın üstüme yükleyeceği ağırlıklardan..
Çocuk kalmak istiyorum. herşey yine masum kalsa, tek derdim annemin bana dondurma almaması olsa. ama çocuk olarak ne yapabileceğim. hayallerim, umutlarım çocuklardan daha büyük.. Peşinden koşmak istiyorum hepsinin.. Ama yıprancakmış gibi vazgeçiyorum her seferinde.. Çocukluğun getirdiği deli cesaret ve olgunluğun getirdiği sorumluluk hissi arasında biryerlere sıkıştım be sözlük. Her seferinde kalıyorum arada..
Biraz daha direnmek istiyorum çocuk kalabilmek için, biraz daha zaman istiyorum.. Cıvıltıyla gezmek, bütün yaramazlıkları yapmak, tek korkum annemden işiteceğim azar olsun istiyorum.. Ağaçların tepesinde gezmek, erik bahçesinden erik çalmak, sabahın o kör vaktinde uyanıp sütümü içer kurabiyemi yerken çizgi filmlerimi izlemek istiyorum. Oyunlarımı oynamak istiyorum yeni baştan..
Büyümek zorunda hissediyorum kendimi biraz daha geç.. iş hayatının zorlukları, gelecek kaygısı, yaptığın en ufak çılgınlıkta bile etrafa hesap vermek zorunda hissetmek korkusu, hayat savaşında direnmek olsun istemiyorum hayatımda.. artık ağaca çıkamayacak kadar ağır olmak istemiyorum. marketten alacağım eriğin kilosunu parasını düşünmek istemiyorum. Uykucu insanlar gibi uyanmamak için direnmek istemiyorum. Oyun oynamaya vaktim de olmayacak artık hem..
Peki ya hayaller.. iyi bir işim olmalı, iyi bir eşim olmalı, aşık olmalıyım, mutlu olmaylıyım, hayatta kalabilecek biraz da isteklerimi yerime getirecek kadar param olmalı. Bunlar çocuklara göre değil ki. Hayatsal kaygılar çocuklara göre değil ki..
O yüzden defalarca soruyorum kendime.. büyümek mi büyümemek mi.. defalarca daha sormak üzere..
ne çocuk yanımdan vazgeçebiliyorum ne büyümeyi göze alabiliyorum. büyümek istiyorum çünkü bana katacakları çok fazla geleceğim için, insan ilişkilerim için. Daha olgun, daha dik duran, kendine güvenen biri olmam gerektiği için. Ama yapabilecekmişim gibi gelmiyor. Boyumdan çok büyükmüş gibi. Masumiyetimi yitirecekmişim gibi, herşey kirlenecek gibi, dünyanın pembe rengi gidecek, herşey siyah beyaz rutinleşecekmiş gibi.. korkuyorum rutinlikten ve artacak sorumluluklardan.. hayatın üstüme yükleyeceği ağırlıklardan..
Çocuk kalmak istiyorum. herşey yine masum kalsa, tek derdim annemin bana dondurma almaması olsa. ama çocuk olarak ne yapabileceğim. hayallerim, umutlarım çocuklardan daha büyük.. Peşinden koşmak istiyorum hepsinin.. Ama yıprancakmış gibi vazgeçiyorum her seferinde.. Çocukluğun getirdiği deli cesaret ve olgunluğun getirdiği sorumluluk hissi arasında biryerlere sıkıştım be sözlük. Her seferinde kalıyorum arada..
Biraz daha direnmek istiyorum çocuk kalabilmek için, biraz daha zaman istiyorum.. Cıvıltıyla gezmek, bütün yaramazlıkları yapmak, tek korkum annemden işiteceğim azar olsun istiyorum.. Ağaçların tepesinde gezmek, erik bahçesinden erik çalmak, sabahın o kör vaktinde uyanıp sütümü içer kurabiyemi yerken çizgi filmlerimi izlemek istiyorum. Oyunlarımı oynamak istiyorum yeni baştan..
Büyümek zorunda hissediyorum kendimi biraz daha geç.. iş hayatının zorlukları, gelecek kaygısı, yaptığın en ufak çılgınlıkta bile etrafa hesap vermek zorunda hissetmek korkusu, hayat savaşında direnmek olsun istemiyorum hayatımda.. artık ağaca çıkamayacak kadar ağır olmak istemiyorum. marketten alacağım eriğin kilosunu parasını düşünmek istemiyorum. Uykucu insanlar gibi uyanmamak için direnmek istemiyorum. Oyun oynamaya vaktim de olmayacak artık hem..
Peki ya hayaller.. iyi bir işim olmalı, iyi bir eşim olmalı, aşık olmalıyım, mutlu olmaylıyım, hayatta kalabilecek biraz da isteklerimi yerime getirecek kadar param olmalı. Bunlar çocuklara göre değil ki. Hayatsal kaygılar çocuklara göre değil ki..
O yüzden defalarca soruyorum kendime.. büyümek mi büyümemek mi.. defalarca daha sormak üzere..
güncel Önemli Başlıklar