bugün

örf adetlerimize göre büyüklerimizin önünde çocuklarımızı sevmek ayıp karşılanmaktadır. görgü kurallarına aykırıdır. ebeveynlerin çocuklarını kendi kendilerine olduğu zamanlarda sevmeleri makuldur.
öyle adeti sikeyimdir. sokakta çocuklar sevilmez, eş ile yan yana yürünmez onu anlarım hadi. sebebi savaş sonrası ülkedeki durumla alakalı fakat babanın yanında çocuk niye sevilmesin? bazı gereksiz örf adetler olduğu gibi git gide eskileri arar olduk. artık bi sonraki jenerasyon ''biz korkumuzdan babamızın yanında 31 çekemezdik'' dicek heralde.
yobaz kesimde cokca gorulen adet dir.
adet ve örflerin çocuklarından daha önemli oldugunu düşünmeyen ebeveynlerdir.

bu ülkede adet ve örfler yüzünden insanların hayatı kararıyor amk, sikerim öyle adeti de örfü de. cocugu lan o sevecek tabi, neresi ayıp.
tam anlamı ile babamı özetleyen durumdur.

normal zamanda yüzüme dahi bakmayan, sorduğum soruları 'he he' diye geçiştiren babam misafirlerin yanında sarılır, cimcikler, 'satacam ben bu kızı' der ve güler.

hala anlamlandıramadık, durum üzeirnde düşünmekteyiz.