bugün

etrafımdan gözlemlediğim hede.

bizim öğrenciliğimizin geçtiği 80lerin sonu ve doksanların ilk yarısı yıllarda şeytanın bizi saptıracak çok fazla alet edavatı yoktu.

en önemli iletişim aracı ev telefonuydu ki, onu da iki kere çaldırmadan açmak eziklik olarak kabul edilse bile sevgilimiz arayacağında babamız duymasın diye tırt derken açardık.

ama şimdi öyle mi?

şeytan habire dürtüyor.

telefonlar akıllı, internet desen bağımlılık yapıyor.

sizi anlıyorum gençler, ama siz de anne babanızı anlayın biraz.

neyse ...
Herşeyi ezberlemek zorunda olduğumuz .
Farkbuddy ilkokula giderken vahdettin daha tahtta mıydı yani.

Gerçekten öğrenci olmak zordur. Sistem hep valla.
yanısıra imkanlar dahilinde çok ta kolaylaşan süreçtir.
bu devirde öğrenci olmanın en büyük zorluğu parasızlıktan sürünerek okunması. öyle bir burs veriliyor ki ya yemek yemeyeceksin ya sigara içmeyeceksin.
Söylendiği kadar da zor değildir. Abartı vardır.

Babam anlatır; üniversite sınavına girmeden bir gün önce sınav için gerekli olan bir evrak olduğunu öğrenip, bir gün içinde ankara' ya, ösym ye gidip geri geldiğini.

Kendim öğrenci olduğum halde Şimdi öğrenci olmanın o kadar da zor olduğunu düşünmeyen azınlıktan biriyim. Bir hedefin varsa eğer, o hedefin için uğraştığın süre içinde Kendini telefondan, internetten uzak tutuver bir zahmet.