boşuna yaşamak

hiç bir işe yaramadan, gelecekten hiçbir şey beklemeden yaşadığını düşünmektir.
intihara meyilli bir kişi cümlesidir.
yaşadıkça birilerini üzüp duracaktır. kendini boş görenin bana ne faydası olacaktır ki! en iyisi yer kaplamasındır.
oysa ki allah'in yarattigi her şeyin bir amacı, bir faydası vardır. bceklerin bile...

emo olmaktır.

bunalım evresindeki kişiliğin, aslında bi kişilik arz edip etmedigini sorgulayarak, vardıgı kanaattir. isin aslı var mıdır yoksa tamamen ruh halinin getirdiği bi sonuc mudur, tartısılır.

geleceğe bir şey yatırmamak, bir şey ekmemektir. hep maddi yünden bakarız boşa yaşamaya ama öyle değil önemli olan ahiret hayatına yatırım yapmaktır. asıl olan doluluk budur.

çoğu insanın yaptığını düşündüğü ama aslında yapmadığı şey. insan farkında olmadan öyle şeyler yapar ki, boşuna yaşadığını düşünse bile aslında farkında olmadan, yaşamanın hakkını verir. belki kendisi için değil ama başkaları için önemlidir bu yapılanlar. ''birisinin üzülmesini engellemek, dertlerine ortak olmak, birisine yardım etmek, bir kedi yavrusunu yol ortasından alıp kenara koymak, bir kuş yavrusunu kediler kapmadan yüksek bir yere koymak...'' gibi, son derece basit ama içten şeyler.

eğer birileri hakkınızda ''iyi insan'' diyorsa, o iş bitmiştir. sevinebilirsin, boşuna yaşamıyorsun. illa ki birilerini mutlu edip, görevini tamamlamışsındır. gerçi birilerinin, senin hakkında bir şeyler söylemesine de gerek yok aslında. sen yaptığın şeyin karşılığında, birilerini mutlu ettiğini görüyorsan da başarılı olmuşsundur.

ama işte genelde böyle olmuyor. morali bozuk olan herkes ''boşuna yaşıyoruz oğlum'' moduna giriyor. üzül, ağla, kimseyle konuşma ama ne diye kendine haksızlık ediyorsun ki ? farkında olmadan, yaptığı tüm güzelliklerin üstünü çiziyor. yapma güzel kardeşim, kendini yiyip, bitirme. boşuna yaşadığını düşünme;

''ne zaman yaşamını anlamsız, yüzeysel ve sıkıcı bulmaya başlarsan, şu dünya üzerinde kaç günün olduğunu düşün ve bu bilinçle davranışlarını gözden geçirerek kendini yönlendir''

sebepsiz yere yaşamaktır. hayattaki her şeyini kaybetmiş gibi hissetmek ya da belki gerçekten kaybetmek ve uğruna yaşanılacak bir şey bulamak, kendine haksızlık etmek, kendine ihanet etmektir. bu dünya senin için var kimse için değil. hiç kimse için de bu hayatı silip atmana değmez ama bu sadece bir süreçtir. bu içinde bulunduğum bir süreçtir, elbette bu da geçecektir. ben sensizken zaman boşa akıyor gibi. benimle gülen yüz, benim yüzümü güldürebilen tek yüz. sen yokken bizim için değil, kendim için yaşıyorum. beni affet.

hiçbir şey uğruna yaşamamak.

ev arkadaşım sordu bugün. " hiç boşuna yaşadığını düşündün mü abi ?" diye.
dolapta vodka kaldı dedim bir litre, akşama da meyve suyu alırırz içeriz.

bir kadın uğruna yaşar belki sadece hayatta kalır bir insan, bazen bir aile uğruna.
eyvallah da bizim için artık ikisi de yok be çocuk. aile için sadece bir yük,
hayatımızın kadını içinse geçmişte bir anıyız artık sadece.
eyvallah gelecekte her şey değşir sonunda enter ile tanışmamızın, içilen her yudumdan sonra sigara çekişimizin,
ders sonu eve gelişimizin, of çekişimizin hatta ve hatta nefes alışımızın bile bir sebebi var çocuk.

şuan belki zor durumdayız, üzgününüz, mutsuzuz ama hayat devam etmeye değer be çocuk.
kim bilir belki bir gün.

anlama, coşkuya, heyecana sahip olmadan saatlerin geçip gitmesini izlemektir.

boşluğu fark edenlerin anlayacağıdır. düşünme ister.

bir süre sonra, yok olacaksın.

sen yine hobi olarak yaşa, yaşama demiyorum.

boşversene, hepimiz ölüyüz.

iste bunu farkedene kadar mutludur insan.

necip fazılın bir sözü geldi aklıma; "bizim için dünyanın en sefil ve en bedbaht insanı mide gurultusu ve apış arası merakıyla gününün yirmi dört saatini gününü gün etme tesellisiyle geçirendir, bu bakımdan biz batıla inanana mesela bir komüniste sıhhati mümkün bir hasta gözüyle bakarızda böyle bir insan bizim için sıhhatli bir leşten ibarettir."

davsız amaçsız inançsız fikirsiz insanlar topluluğuna ne güzel hüküm basmış üstad.