bir türlü düzeni oturtamamak

hep diken üstünde yaşamaktır. hani almanya'da gurbetçi vatandaşlarımız derler ya "burada yabancıyız, türkiye' de almancı." işte aynen öyle. okumak ne zor işmiş meğer... üçüncü seneme girdim, şimdi zor geliyor gitmek öncekilere göre. ya da şimdi mi daraldım? buradaki sevdiklerimi bırakamıyorum desem, değil. kimseyle görüştüğüm yok, boş boş oturuyorum evde akşama kadar. zaten sorun da bu ya... buraya gelince gidecek gözüyle bakıyor herkes, oraya gidince gidecek gözüyle bakıyorlar yine. zaman geçiriyorlar resmen... ben de mi öyle yapmalıyım okul bitene kadar? anı mı yaşamalıyım? bu ne boktan bir şey, kendi hayatını dışarıdan izler gibi... neyse anlatamıyorum bile zaten bu duyguyu.

hele bir de başka şehirde okuyan bir sevgiliniz varsa, hayat beklemekle geçer...

akabinde hayattan zevk alamama durumu oluşması muhtemeldir.

(bkz: oturtamamak)