bugün

nedendir bilemem komik olan her şeyde küfre yatkınlık ya da küfür malzemesi olarak kullanılan malzemeler hep kullanılıyor. bel altı muhabbet diye tabir ettiğimiz bu olay, eskiden halk arasında sadece çok samimi ve homojen ortamlarda gerçekleşiyordu.

homojen ortam, ortamdaki muhabbetin dozunu ve seviyesini belirliyordu. bunu hem bayanlar hemde erkekler yaptılar onlarca yıldır.

şimdilerde heterojen ortamlarda moda oldu, özellikle bunda iki kişinin çok etkin rol oynadığı açık. biri cem yılmaz diğeri de ata demirer. son yıllarda recep ivedik'te buna dahil oldu diyebiliriz. küfürü bir komiklik unsuru olarak değiştirdiğimizden beri aklıma hep şey geliyor.

shrek 1 den sonra çıkan çorum versiyonunun en güzel yerleri hep küfürleriydi itiraf edelim. ama o küfürleri biz yerken gülmeye başlarsak eğer işte o zaman ne olacak merak içindeyim...
yerinde kullanıldığında çok etkili olmaktadır. dozunu bilince hiç de bir zararı yoktur, aksine küfür dilin cilasıdır. argo olmayan bir dil ne kadar zengin olabilir ki?
Son zamanlarda sinemada sıkca rastladığımız güldürmek için kullanilan ancak sinemada kaliteyi düşüren söz cümle ve mimiklerin tümü (bkz: recep ivedik).