bir kadını mı görmeye gidiyorsun

kırbacını yanına almayı unutma. şeklinde devam eden friedrich nietzsche'nin böyle buyurdu zerdüşt kitabında geçen bir sözdür.
feminist kesimden tepkiler almaktadır. nietzsche'nin kadınlara karşı ezik olduğunu söyleyenler de olmuştur. oysa durum böyle midir bilinmez. yazarını ve kitabın adını hatırlamasam da sıf bu konuyla ilgili bir de kitap olması lazım.
bilinen ise nietzsche'nin bu sözü hem annesi hem de karşılık bulamadığı aşkı için söylemiştir. şahsi düşüncem içindeki derin acının bir yansımasıdır.
farklı bir açıdan düşünecek olursak, insana acı veren durumlar sorgulanabilir. bu sorgu sonrasında kaşımıza en çok hatalarımız ve gerçekler çıkacaktır. ve eğer gerçekler acı ise nietzsche'nin bu sözü bize gerçeğin aynasına bakmamızı sağlar. ve belki de bu aynada göreceğiniz bir kadın olacaktır. ve bakarken gördüğünüz gerçek aslında çıplak bedeninize savrulan kırbaçtır.

sonuç olarak acı bilinçte yer bulan ve artık duyguya dönüşmüş bir gerçekliktir. her ne kadar duygusal zekamız çok anlaşılamasa da nietzsche acının duygularla nasıl şekillenebileceğini ve bilincimize nası etki edebileceği en önemlisi ise acının gerçekliğini görmemizi sağlamıştır.

iş yerinde az önce görmeye gittiğim kadın sonrasında aslında beynimle birlikte gitmemem gerektiğini bir kez daha anladım.
şöyle ki...
arkadaş aklınca bir ekran istemiş. istediği ekran ona göre çok basit. * * ama nasıl yapılacağı hakkında en ufacık bir fikre sahip değil. sistemin nasıl çalıştığını uzun uzadıya anlattım ve olması gerekenin de ne olduğunu anlatmaya çalıştım sonuç bir bok anlamadı. ne bok yemeye anlattım ki o kadar.
sonuç : kadınlara bir şey anlatmayın arkadaşlar, ona anlatacağına git duvara anlat inan seni zamanla anlayacaktır. bu her yerde böyledir işte evde, aşkta, arkadaşlıkta.

talebi aldım ve müdüre bıraktım nasıl yapacaklarsa yapsınlar. *