bir insanın yokluğu koyar

evet, başlık bir tanıma uygun olduğu gibi anlatılması gereken şudur; bir insanın yokluğu siz o insanı benimsediğinizde çok afedersiniz ama koyar. hemde öyle böyle değil, bulduğu bütün boşluklarınıza çatır çutur koyar, engel olamazsınız. kendimden biliyorum, yazamadığı günlerde nasıl kabir azabı çektiğini, içi içini yediğini ancak gururundan olsa gerek, sana ihtiyacım var ulan diyemediğini. çok ama çok iyi biliyorum, yaşadığı hüzünde paylaşamadığı duygu yoğunluğunu, yaşadığı sevinçlerinde mutluluğunu paylaşamamanın acı hissiyatını.O kadar iyi biliyorum ki; buna müdahale edip hey dur ne yapıyorsun kendine, beni hatırlamak bu kadar mı zor diyemiyorum, bana da koyma şekli bu diyelim napalım. Elinde olmasa da elindeymiş gibi davranıp iyi görünme imajı çizdiğin zamanlarda ancak sadece benimle konuşabileceğin şeyleri artık kimseye anlatamadığını o kadar iyi biliyorum ki. Daha kötü olacaksın, kriz geçirecek, belki haftaların hastanede geçecek, ama hiçbir şey iyiye gitmeyecek. Ne yaparsan yap yüzüne gözüne bulaşacak, ellerin birbirine dolanacak, çaresiz kalacaksın, lanet edip bana bir hırsla herkesi bana benzetip başkalarıyla konuşmaya çalışacaksın ama işe yaramayacak. bunu adımın umut olduğu kadar iyi biliyorum.Bana olan öfken sitemin seni hataya itecek.Her yaptığın hatada biraz daha hırslanıp biraz daha öfkeyle bir yeni hataya yelken açacaksın. Buna engel olmayacağım, çünkü bunun bütün sorumlusu sensin. her şeyin en başında dinamit koydun temele, tahammül edemedin seni daha çok sevmeme, yıllardır yanında olan insanın seni senden daha iyi tanıdığını kabullenemedin bir türlü kendine.Bu benim kazandığım en tatsız savaşım, burada bir zafer yok, tamamen matem havası esiyor, sağ kalanı olmayan bir savaştı bu. teşekkürler.