insanın içine oturur, üzer. Sürekli aklına gelir.
görmeye görmeye özlemeyi de unutuyor insan ama şayet bir tanrı varsa bir yerde, kimseye bu çaresizliği yaşatmasın.
Yaşıyorken ölmesinden iyi olan eylemdir.
Bir aci sonuna kadar yasanmadan geçmez. Sevdicegin olmesinden sonraki en zor seviye sanirim bu.
(bkz: yıktın perdeyi eyledin viran) * * * * * *
belki sadece biz türklerde vardır bu değişik özleme duygusu.
ben otobüslerde çok yaşıyorum mesela, elimden gelse onun gittiği yere gideceğim.
özlenmesi gereken birini özlemenin verdiği mutlulupa tekamül eder.

özlenebilecek kadar kıymetli veyahut değerli biridir.

eksik birşeyin onunla tamamlanma durumudur. birşey yaşamaya da gerek yoktur, kısa bir sohbet bile etkili olabilir. kişinin kendini keşfetmeye başladığı zamanlar da denebilir bu duruma.
(bkz: valar morghulis)
(bkz: yaz aşkı)
(bkz: tek gecelik ilişki sabahı)
görüp görmemek bir şeyi değiştirmez. sonuç olarak özlem sadece o kişiyi görmekle dinmez.