bir babalanma hitabi olarak arkadasim

delikanlı abilerin, pislik ve bulaşıkların, maraza çıkarmadan önceki son kelimesidir arkadaşım. hitap söylenir, ya cevap beklenir yahut beklenmeden girişilir. tekme, kafa, yumruk, artık allah ne verdiyse.

-beyefendi arabayı buradan çeker misiniz lütfen? dükkanın önünü kapatıyor.
-10 dk işim var, çok kalmıcam abi.
-bak güzel kardeşim şimdi nakliye arabası gelecek seni mi arıcaz.(sen'li konuşma başladı)
-beklesin iki dakka ne olacak.
-arkadaşım tepe mi attırma adam gibi uyarıyoruz.
-adamsan sabırlı ol biraz.
-baba, bana bak, doğru konuş, adamlığı senden mi öğreneceğiz.
-bilmiyorsan öğreneceksin.
-ulan çek arabanı
-çekmiyorum var mı lan.

sonrasında söze hacet yoktur, yumrukalr konuşur.

velhasılı tartışlan ortamın ve konunun vehametine göre, beyefendi, güzel kardeşim, arkadaşım, baba, ulan, pzmnk e kadar giden zincirleme hitapların ortalarında bir yerlerde söylenir.

mevzu ne arkadaşım?
ve atraksiyon başlar.*

bak kardeşim! şeklinde de bir versiyonu mevcuttur. ardından bu hitap buz gibi bir rüzgarı yüzünüze, kalbinize ve aklınıza vurur.