bipolar olarak yaşamaya çalışmak

bipolar rahatsızlığı olan insanın nafile çabasıdır. mani atakların sıklaştığı döneminde; çevresindeki herşey, tüm dünya, ağırçekim gelecektir. şarkılar sıkıcıdır, işi sıkıcıdır, arkadaşları sıkıcıdır. o herkesin analizini kafasında anında yapar bitirir. ortamlarda da boy gösterir ama gel gelelim yalnızdır işte. en basit sorulara felsefik cevaplar verme eğilimindedir ve soru cevaplar kafasında hızla birbirini ezer, tabi sorulan soru cevapsız kalabilir. yani adamımız çok hızlı düşündüğünden ve sürekli çeliştiğinden sorulara cevap veremez hale gelebilir. bipolar bozukluk toplumda çok sık rastlanılmadığından ve bilinmediğinden toplum kişiyi algılayamaz. kendine güven tavan yaptığından arkadaşımız kimseleri beğenemez hale gelir, karşı cinsle arasında bir zeka duvarı örülmüştür. duvarı aşıp geçebilen çıkmazsa yalnızlık senelerce sürebilir. (bkz: ben) içindeki tükenmez enerjinin kökünü kazımak için madde bağımlılığı ile, işkoliklik ile veya sporda kendine yüklenerek yorgun düşmeyi umut eder, ama nafile. bunların hiçbiri çözüm değildir.
tek çözüm psikatriste gidip etraflıca durumu anlatmaktır. verilen ilaçların yan etkilerine 1-2 hafta katlanıp, yavaş dönen dünyayı hızlandıramayacağımızdan, kendisini yavaşlatması gerektiğini kabul etmesidir.

birgün müziği son ses açıp göbek atarken ertesi gün perdeleri çekip kapıları kilitleyip oturmaya alışmaktır.

1 hafta yurttaki odasında yalnız uyuduktan sonra dışarı ilk çıkışında 4 yol ağzında kırmızı ışıkta duran arabaların önünde, yağmur altında, striptizimsi birşeyler yapmak da eklenebilir.

prevelansı 3-10/1000 olduğundan pek de nadir sayılmaz. Genelde, üst ve orta sosyoekonomik sınıfta görülür. lityum veya valproat dozunu iyi ayarlamayı bildikten sonra sorun olmayacaktır. hastalığın başlarında, hastaya mani ataklarının nasıl geldiği öğretilmeli ve atak gelecek gibiyse hemen doktoruna başvurmalıdır. bunun dışında, tedavisi düzenlenen ve bu tedaviyle idare eden hastalarda ise lityumun uzun dönemde yan etkileri gözükebilecektir; ama yapacak bir şey yoktur. doz düşürülür, başka ilaçlara geçilmeye çalışılır. malesef, hayat boyunca ilaç kullanmayı gerektiren bir hastalıktır. bu bakımdan zordur bipolar olmak.

koolcat in girdiği entry dn sonra daha da, gözümde büyüyen şeydir bipolar olarak yaşam. (bkz: saol be)

cok zordur.bir anda mutluyken bi anda sebepsiz yere mutsuz olabilir,kafanıza bir şeyler takabilirsiniz.anıden nevriniz donup bişeyleri dokup,yıkıp bi anda hiç bişey olmamış gibi sigara içebilirsiniz.yaşaması,çekmesi çok zordur.ilaç da kullansanız bir yere kadar fayda eder,gerisi size kalmış..

Zor ve kolay tarafları vardır. Ay atağım geldi yok çok depresifim diye bir şey yok. Yok öyle bir dünyaa. Sadece kendinizden korkmayı öğrenirsiniz. Sınırlarınızı...

her daim korkular içinde yaşamaya devam etmektir.

depakin içmekten kilo alıp vermekten sıkılırsın.