bilimin dini çürütmesi

iki önemli olayla özetlenen hadisedir.
1- dünyanın evrenin merkezinde yer almayışı
2- insanın diğer canlılarla akraba olması

ispatlanan bu iki doğa kanunu, dinlerin iki temel tezini elinden almış oldu. dünya da insan da benzersiz değildi. zaten gözlenebilir, ispatlanabilir herhangi bir iddiası olmayan dinler, böylece medeni dünyanın düşünsel ortamından dışarı atılmış oldu. bugün dinler şiddet ve cehalet sayesinde ayakta durmaya çalışıyorsa, bilimsel düşüncenin bağnaz dinsel ideolojiye vurduğu darbedendir.

1- zaten din dünyayı evrenin merkezinde saymaz.
2- diğer hayvanlarla akrabalık konusu nedir? sadece aynı kümelerde bulunun canlılarız.

sen bilimi yanlış anlamışsın dedirtten hede.

hedeler işte.

bilim olmadan da din kendini curutuyor zaten. dinler baska dinlerle surekli kargasa icinde olmustur cunku her dinin hayata bakis acisi farklidir. eger her din dogru olsaydi neden birbiriyle celiski icine duserdi? ayrica her dinde bircok mantik hatasi vardir. filozof bir adam bu hatalari gorup dinin curutulemez olduguna inanmaz.

dine inanmamak insan oglu kadar eskidir ve bilim olmadan da olmustur.