bugün

bir kişiyi, bir varlığı kaybettiğimizde arkasından yada yüzüne karşı konuşmalarda kullanabileceğimiz

ilk demogojik giriş cümlesidir. tarafımdan yazılacak olan yazının da başlangıç cümlesidir.

(bkz: very soon) (bkz: coming soon)

(bkz: ben seni kaybettiğimde)
"önce gazeteye kayıp ilanı verdim ardından karakola gittim biri bulur bir yere atar da başım belaya girer diye ama şimdilik bir şey yok bekliyoruz bakalım" şeklinde devam ederek en değerli varlığımız olan kimliğimizi kaybettikten sonra kurulacak cümle.
kalbin acıması nasıl birşeymiş bunu anladım.
nerede olduğunu biliyordum aslında, kiminle olduğunu da... seni bulmak hiç zor değildi oysa... zor olan seni aramaktı...
diyen birine eski camlar bardak oldu cigerim, elindekileri kaybetmemeye bak benden sana hayır gelmez bu saatten sonra diye karşılık verme ihtimalinin %90 larda olduğu söz öbeği.
(bkz: 155)
devamında ne söylendiği çok önemlidir... mesela; ''hüzün kapadı güneşi. loş ışıkta gölgeler katillerim oldu'' gibi. (3 saniyede bu kadar)

ama: ''kaçırılıp, yüzüne kezzap dökülüp, gelinlik giydirilip, tecavüz edildikten sonra öldürüldüğünü sandım'' demek de var.. sıvamaktır.