belki diyerek yaşamak

gerçekleşmesi "bir ihtimal" olan şeyin ardına takılıp yaşamaktır.

"belki" , ne evettir ne hayır; ne vardır ne de yok; ne olur ne olmazdır "belki"...
belki bir yağmur yağar dersin gökyüzüne umutla bakarak
belki, bir ses gelir hiç bilmediğin uzaklardan,
belki, yazarım dersiniz belki de susarım...
belki belli ki kelimesiyle alakasızdır ona benzemesine rağmen.
bir belkinin kanadına takılmış uçuyorsanız hem dünyanın en zavallısı hem de en şanslısı olabilirsiniz. belki yüreğiniz sımsıcak yaşamaya devam eder o kanatta, belki de aniden aşağı düşüp parçaları bulunmaz olur. hiçbir mümkün kendi kıyısına çağırmaz belkiyi...hiçbir kesinlik onunla dost olmaz. belki gelir belki gelmez olur çağırdığınız dostlar. "belki severim seni" dersiniz karşınızdakine, "belki de sevmem" demektir bu aslında. en sevdiği oyuncağı "belki alırım" der bir baba yavrusuna "belki de almam" arkasından gelir bu sözlerin.

belkisiz bir netlikle yaşayanlara hayran olursunuz hep. onların gözlerinde hiç bir umut ışığı görmeseniz de emindirler yaşadıkları iyiden ya da kötüden. siz "belki" lere kraliçelik ederken onlar "kesinlikle" lere hizmetçidirler.

belki uzaklardan bir el uzanır da gökyüzündeki güneşi yüreğinizde yakar sanırsınız en masal kahramanı halinizle.

belki, belkidir işte... ne yapacağı belli olmayan belki iyi belki kötü. belki gözlerinizde bir buğu belki de buz gibi yüreğin uykusu...

belki bir gün bütün 'belki'ler toplanır da belki denilen bütün ihtimallerin olumlusuna koşarlar. ne malum yaparlar değil mi? belki...